Napisz analize wiersza "tutaj" wieslawy szymborskiej

ANALIZA .......

Wystarczy? U licha, nie! (Wisława Szymborska, „Tutaj”)
sty 31, 2010 ~ Skomentuj ~ Autor admin
Share Button
Pin It
1.
Dziewiętnaście wierszy osiemdziesięciopięcioletniej nestorki poezji to pod każdą szerokością i długością geograficzną, w każdym kraju przynajmniej odrobinę szanującym swoich żyjących i już za życia legendarnych mistrzów myślenia nie lada wyzwanie dla krytyków i recenzentów. Możemy więc cieszyć się, gdyż – zdarzyło się tutaj. „Tutaj”. Tak, możemy cieszyć się bez przeszkód, ale także nie przestawajmy myśleć. Bo tylko wtedy – i tego też zawsze uczyła Wisława Szymborska – będzie najciekawiej.
2.
„Tutaj” – wiersz tytułowy – to pozorny dialog o życiu na naszej planecie, w którym Wisława Szymborska przedstawia, a wręcz wykłada swój światopogląd. Dialog, ponieważ to, co w wierszu, wyraźnie jest do kogoś kierowane. (Do kogo – możemy się tylko domyślać. Do nas. Wszystkich żyjących.) Pozorny, ponieważ tylko jeden głos słychać – autorki. I jeśli ktoś miałby w sprawie naszego tutaj pobytu, kiedy to „kręcisz się bez biletu na karuzeli planet”, inne niż Szymborska zdanie – nic mu to nie da. Wiersz bogaty, zdobny w typowe dla poetki figury i eleganckie paradoksy. Klasyk za życia, można powiedzieć. Ostatnia strofa chyba najciekawsza, ponieważ wprowadza element grozy. Zresztą z miejsca w przewrotny sposób otamowanej, skoro poetka sugeruje dyskretnie, że właśnie od grozy ucieka i dystansuje się. Ale to: „w ścianach żadnych przeraźliwych szczelin, / którymi by donikąd cię wywiało”, kiedy się wie, lub przypuszcza, że jednak wywiewa „donikąd” – robi duże wrażenie. „Tutaj” warto porównać na przykład z wierszem „Ludzie na moście” sprzed lat z górą trzydziestu, gdzie również o pewne Ziemi opisanie chodziło.