DZIADY CZ.4 : Co Gustaw obwinia za swoją nieszczęśliwa miłość ?

Adam Mickiewicz, będąc we Włoszech w 1830 roku, dowiedział się o powstaniu listopadowym w Polsce. Niestety, pomimo wysiłków, nie mógł przedostać się przez granicę Królestwa Polskiego. Chcąc duchowo wesprzeć Polaków napisał w Dreźnie, III cz. "Dziadów", zwanych także, "Dziadami drezdeńskimi".
Tłem historycznym stały się aresztowania w Wilnie studentów tamtejszego uniwersytetu.
Przez nawiązanie tytułem do obrzędów dziadów, następuje przeistoczenie się głównego bohatera Gustawa z części IV w Konrada.
Gustaw z powodu nieszczęśliwej miłości, popełnia samobójstwo, odradza się, aby walczyć za "milijony". W celi więziennej, główny bohater pisze po łacinie: "Gustaw zmarł 1 listopada 1823 r. Tu narodził się Konrad 1 listopada 1823 r.".
Gustaw jest młodzieńcem, który został odrzucony przez wybrankę swego serca. Dama zdecydowała się na związek, z bardziej majętnym mężczyzną. Gustaw jest opętany miłością romantyczną: niespełnioną i nieszczęśliwą. Z rozpaczy popełnia samobójstwo. W IV cz. pojawia się jako widmo kochanka, przedstawiając dzieje swojej miłości.
W "Godzinie rozpaczy" pokazuje rozczarowanie, które odnosi się do pokolenia młodych romantyków, gdzie wobec np. zawodu miłosnego, rozczarowania życiem, nie potrafią odnaleźć własnej drogi.
Konrad z III cz. "Dziadów" przeistacza się z nieszczęśliwego młodzieńca, w męczennika, który chce oddać swe życie za losy ojczyzny i rodaków.
"Teraz duszą jam w moję ojczyznę wcielony,
Ciałem połknąłem jej duszę,
Ja ojczyzna to jedno.
Nazywam się Milijon - bo za miliony
Kocham i cierpię katusze".
Poeta wyobraża sobie, że jest Prometeuszem, który poświęci siebie dla dobra ludzkości. Jednak nie do końca udaje mu się wytrwać w postawie prometeistycznej. Gubi go pycha, która doprowadza go do wniosku, że jest równy Bogu.
" Ja chcę mieć władzę jaką Ty posiadasz".
W ten sposób pokazuje, że zapomniał o Prometeuszu, który oddał swoje życie bezinteresownie. Konrad jest tak zaabsorbowany walką wyzwoleńczą, że miłość dla niego jest rzeczą nie istotną.
Przemiana Gustawa w Konrada, to przemiana w człowieku dwóch namiętności. Nieszczęśliwej miłości, na rzecz miłości do ojczyzny. Odrzuconego kochanka, w walecznego buntownika. Postać Gustawa i jego metamorfoza ma wspólny wątek z pozostałymi częściami "Dziadów". Przeistoczenie się nie wyzwoliło Gustawa z cierpienia, które trawiło go poprzez nieszczęśliwą miłość, teraz w postaci Konrada drąży go zarówno cierpienie fizyczne (głód, tortury, założone kajdany), ale też psychiczne: walka z demonami, z własną wizja świata, a także obarczenie zadaniem ponad ludzkie siły. Adam Mickiewicz pokazując cierpienie, jako cechę, która wiernie towarzyszy człowiekowi w jego życiu. Staje się nieodłącznym elementem duszy człowieka. W III cz. "Dziadów" Konrad poprzez cierpienie jest wystawiony na próbę wiary. Widząc prześladowania wątpi, czy Bóg jest dobry. Czy zło jest przez Niego akceptowane.

Nie wiem ale trudno