Jak został rozstrzygnięty spór polsko-krzyżacki na soborze w Konstancji? (1414-1418)

Głównym powodem przybycia polaków na sobór w Konstancji było pokojowe rozwiązanie sprawy krzyżacko-polskiej. Między dwoma państwami dochodziło do licznych waśni, głównie na tle religijnym. Zarzucano, nieobecnemu wówczas na soborze, królowi Rzeczpospolitej, że sprzymierza się z poganami, natomiast zakonnikom przypisano ekspansywną, brutalną politykę i fałszowanie dokumentów. Jednym z polskich delegatów, występujących w tej sprawie na zebraniu, był Paweł Włodkowic. Przedstawił on przed soborem swoje dzieło "O władzy cesarza i papieża w stosunku do niewiernych", w którym wyjaśnił, że każdy ma prawo do życia, bez względu na rasę czy wyznanie, nie wolno zabijać ze względu na odrębność. Nawiązywało to do sposobu szerzenia wiary Krzyżaków wśród pogan, czyli mieczem i przemocą. Zarzucał im także, że to wszystko jest tylko pretekstem do podbijania nowych terenów i otrzymywania materialnych korzyści. 
Mimo, że nie rozwiązało to konfliktu, to jednak dzięki polskim delegatom, Rzeczpospolita zaczęła się bardziej liczyć na arenie międzynarodowej. Dodatkowo mianowano pierwszego prymasa - Mikołaja Trąbę i zaczęto szerzyć antykrzyżacką propagandę.