profil

Dzień dobry Pomorzecie? Proszę mam jutro spr. z historii mam 3 punkt i mam napisane w nim tak  3.Bolesław Chrobry

/zjazd Gnieznieński koronacja i jej znaczenie/ wojny z niemciami     Prosze pomuscie jest to bardzo ważne          Dzienkuje
5 pkt za rozwiązanie + 3 pkt za najlepsze rozwiązanie - 9.11.2015 (18:15) - przydatność: 100% - głosów: 1
Odpowiedzi
zuzannaczaja2004
9.11.2015 (18:27)
Bolesław Chrobry (967-1025) - książę Polski od 992 roku, król Polski od 1025 roku. Zmarł 17 czerwca 1025 roku, kilka miesięcy po koronacji. Wywodził się z dynastii Piastów, był synem Mieszka I i Dobrawy.
W 973 roku (lub 974) znalazł się w Niemczech na dworze cesarskim jako zakładnik i gwarant pokoju między Mieszkiem I a cesarzem. Wtedy poznał przedstawicieli niemieckiej arystokracji i nauczył języka niemieckiego.
Bolesław Chrobry nie miał dobrych stosunków z drugą żoną Mieszka I i ze swoimi przyrodnimi braćmi (Mieszkiem, Lambertem i Świętopełkiem), tym bardziej, że byli oni dla niego potencjalnymi rywalami do tronu. Po śmierci Mieszka I, 25 maja 992 roku, Bolesław wypędził z kraju macochę Odę z synami i zawładnął całą spuścizną ojca. Kazał także oślepić przywódców opozycji - Przybywoja i Odolana, którzy mu się otwarcie sprzeciwili.
Misje biskupa Wojciecha
W 997 roku Bolesław Chrobry zorganizował misyjną wyprawę czeskiego biskupa Wojciecha na tereny zamieszkane przez pogańskich Prusów. Podczas nawracania biskup poniósł męczeńską śmierć z rąk pogan. Bolesław Chrobry wykupił ciało zamordowanego misjonarza, płacąc poganom tyle złota, ile ważyło ciało biskupa Wojciecha i złożył je w grobowcu Katedry Gnieźnieńskiej. Biskup został patronem państwa piastowskiego i apostołem chrystianizacji ludów pogańskich. Czyny męczennika zostały upamiętnione na scenach płaskorzeźby na głównych drzwiach gnieźnieńskiej katedry.
Zjazd gnieźnieński
Cesarz niemiecki Otton III prowadził politykę uniwersalistyczną, dążącą do odbudowy Cesarstwa Rzymskiego. Pragnął zatem zjednać władcę polskiego, ale jednocześnie podporządkować go jako brata i współpracownika cesarskiego. W 1000 roku Otton III przybył do Gniezna w pielgrzymce do grobu świętego Wojciecha i w celu pozyskania przychylności Bolesława Chrobrego - był to tak zwany zjazd gnieźnieński.
Bolesław Chrobry wykorzystał wizytę cesarza do prezentacji cywilizacyjnego dorobku młodej państwowości polskiej na arenie europejskiej. Zjazd gnieźnieński został urządzony z ogromnym przepychem i wystawnością, co miało ukazać potęgę ekonomiczno - militarną Polski. W wyniku tych zabiegów Polska została zauważona w świecie, co z kolei umożliwiło jej rozwój międzynarodowych stosunków handlowych.
Metropolia w Gnieźnie
Ponadto cesarz wyraził zgodę na utworzenie w Gnieźnie metropolii kościelnej zależnej wyłącznie od Rzymu, co wzmacniało suwerenność Polski. Powołano dodatkowo 3 nowe biskupstwa: w Krakowie, Kołobrzegu i we Wrocławiu. Polska została także zwolniona od płacenia trybutu, a Ziemia Lubuska została uwolniona od zwierzchnictwa cesarskiego. Poza tym cesarz nałożył Bolesławowi Chrobremu diadem cesarski na skronie. Otton III w ten sposób przyznał Polsce suwerenność w obrębie cesarstwa, a Bolesława Chrobrego uznano przyjacielem Cesarstwa Rzymskiego. Obaj władcy wymienili się darami. Bolesław Chrobry otrzymał od cesarza kopię włóczni św. Maurycego i relikwię gwoździa z Krzyża Pańskiego, natomiast Otton III otrzymał ramię św. Wojciecha i 300 pancernych rycerzy.
Zjazd gnieźnieński poświadczył rosnące znaczenie państwa piastowskiego w chrześcijańskiej Europie.
Stosunki polsko-niemieckie po śmierci Ottona III
Otton III zmarł 2 lata po zjeździe gnieźnieńskim, w 1002 roku. W Niemczech rozpoczęły się wówczas walki o władzę, którą ostatecznie wygrał Henryk II (przeciwnik uniwersalistycznych koncepcji Ottona III). Nastał burzliwy okres w stosunkach polsko-niemieckich. Wojna między państwami trwała do 1018 roku, a przedmiotem sporu były głównie Łużyce, Milsko i Czechy. Walki zakończyły się pokojem w Budziszynie w 1018 roku, na mocy którego Polska uzyskała Łużyce i Milsko.
Wojny polsko-niemieckie dowiodły skuteczności obrony polskiej granicy zachodniej. Bolesław Chrobry i jego państwo wykazali siłę i gotowość do walki z wrogiem w celu zachowania niezależności. Walki połączyły także społeczność słowiańską, która zaczęła lepiej uświadamiać sobie swoją odrębność kulturową i swoją wartość.
Ruś Kijowska
Po wojnie polsko-niemieckiej zainteresowanie Polski obróciło się w kierunku Rusi Kijowskiej. W początkowych latach XI wieku państwo piastowskie utrzymywało przyjazne stosunki z Rusią. Dowodem na to jest małżeństwo córki Bolesława Chrobrego z księciem Świętopełkiem (synem wielkiego księcia kijowskiego Włodzimierza Wielkiego). Po śmierci Włodzimierza Wielkiego w 1015 roku nastały walki o spuściznę po nim.
W 1018 roku Bolesław Chrobry podjął wyprawę na Ruś, by pomóc swojemu zięciowi Świętopełkowi objąć tron kijowski. Jednocześnie pragnął zabezpieczyć wpływy Polski na Rusi. W 1018 roku przyłączył także do Polski Grody Czerwieńskie należące do Rusi. Świętopełk, pomimo pomocy Bolesława Chrobrego nie utrzymał się na tronie - zrzucił go Jarosław Mądry. Tym razem władca Polski nie pomógł poszkodowanemu Świętopełkowi, ale poparł Jarosława i podpisał z nim traktat o zawarciu pokoju między państwami.
Koronacja Bolesława Chrobrego
Bolesław Chrobry, wykorzystując śmierć cesarza Henryka II w 1024 roku, podjął decyzję o koronacji na króla Polski. Nastąpiło to w 1025 roku. Koronacja miała na celu umocnienie państwa polskiego. Podkreśliła też niezawisłość władcy polskiego i zrównała go z ówczesnymi panującymi. Była także podniesieniem rangi i znaczenia dynastii Piastów w Europie.
Kilka miesięcy po koronacji, 17 czerwca 1025 roku, król Polski Bolesław Chrobry zmarł. A jego ciało zostało złożone w katedrze poznańskiej.
Bolesław Chrobry nie bez powodu nosił przydomek Chrobry. Słowo to oznacza człowieka dzielnego i walecznego. Pierwszy król Polski był niezwykle odważnym i mężnym władcą, a także rozsądnym politykiem.
Bibliografia:
Czubiński Antonii, Topolski Jerzy, Historia Polski, Wrocław 1988, ISBN 83-04-019191-0, s. 27-37
Samsonowicz Henryk, Narodziny państwa i narodu, Wyd. VI, Warszawa 2003, ISBN 83-207-1704-3, Monarchia Wczesnopiastowska, s. 33-43
Dzieje polskie do roku 1501, Warszawa 1993

Cały tekst: http://www.edulandia.pl/edukacja/1,124766,6640436,Boleslaw_Chrobry___zjazd_gnieznienski__Otton_III_.html#ixzz3r14k92Tx
Przydatne rozwiązanie? Tak Nie
Dodaj zadanie
Zadania z historii i społeczeństwa