Potrzebuję pomocy muszę napisać prace na temat rzeżbotworcza działalnośc wiatru. Pomocy!!!!

Działalność wiatru
Rzeźbotwórcza działalność wiatru zachodzi przede wszystkim na obszarach suchych i pozbawionych szaty roślinnej. Wiatr może niszczyć powierzchnię ziemi – erozja eoliczna, transportować drobny materiał oraz osadzać go – akumulacja eoliczna.
Erozja eoliczna jest ściśle związana z transportem eolicznym cząstek mineralnych. Niszczącą działalnością wiatru jest:
– deflacja – wywiewanie cząstek mineralnych prowadzące do powstania zagłębień – misy lub rynny deflacyjne. Wywiewanie zachodzi do momentu powstania bruku deflacyjnego, tj. warstwy żwiru lub gruboziarnistego piasku, którego wiatr nie jest w stanie przetransportować. Jeśli na obszarach pustynnych dno zagłębienia deflacyjnego dochodzi do poziomu wód gruntowych, powstaje oaza. W wyniku nierównomiernego wywiewania mogą powstać ostańce deflacyjne;
– korazja – niszczenie powierzchni skał przez uderzające w nią ziarenka piasku niesione przez wiatr. Powierzchnie te są rysowane, ścierane, polerowane lub drążone. W wyniku działania korazji powstają: żłobki i jamy korazyjne, wygłady eoliczne, graniaki, grzyby skalne.
Transport eoliczny uzależniony jest od siły wiatru oraz od wielkości cząstek mineralnych. Może się odbywać w postaci toczenia i przesuwania ziaren po powierzchni, przemieszczania skokowego, czyli saltacji, oraz unoszenia w powietrze i transportowania na duże odległości drobnych cząstek (poniżej 0,2 mm) tj. suspensji.
Akumulacja eoliczna następuje na tych obszarach, gdzie siła nośna wiatru maleje. Głównymi formami akumulacyjnej działalności wiatru są:
– wydmy – piaszczyste wzniesienia o łagodnych stokach od strony dowietrznej i stromych od zawietrznej. Po stoku łagodnym wiatr wtacza ziarenka piasku pod górę, które po przekroczeniu najwyższego miejsca spadają grawitacyjnie w dół, budując stok stromy. W ten sposób wydma może się przesuwać zgodnie z kierunkiem wiatru. Na obszarach pustynnych tworzą się barchany mające kształt półksiężyca. Ramiona barchanu ze względu na mniejszą ilość piasku przesuwają się szybciej niż centralna część wydmy, dlatego są wydłużone zgodnie z kierunkiem wiatru. Na obszarach o klimacie bardziej wilgotnym, terenach nadmorskich lub w dolinach rzecznych tworzą się wydmy paraboliczne. Tak jak barchany mają one kształt półksiężyca, lecz ich ramiona skierowane są pod wiatr, ponieważ są przytrzymywane przez roślinność lub duże zawilgocenie
– pokrywy lessowe – tworzą się przez osadzanie materiałów pyłowych nawiewanych przez tysiące lat z terenów pustynnych. Mogą osiągać grubość ponad 100 m. Współcześnie pokrywy lessowe tworzą się w Chinach i Mongolii, gdzie less nawiewany jest z pustyni Gobi.
Pustynie są obszarami, na których rzeźbotwórcza działalność wiatru jest najlepiej widoczna. Ze względu na rodzaj podłoża wyróżniamy pustynie:
– kamienistą (hamada) – jest całkowicie pozbawiona drobnego materiału skalnego, wywianego przez wiatr; pustynia tego typu występuje w centralnej części Sahary – masywy: Ahaggar, Tibesti, Dar Fur;
– żwirową (serir) – jest zbudowana z materiału nieco grubszego, wygładzonego przez wiatr – graniaki; pustynie żwirowe występują na bardzo dużych obszarach Sahary i Pustyni Gibsona w Australii;
– piaszczystą (erg) – jest pokryta piaskami stale przemieszczanymi przez wiatr, wędrującymi wydmami i suchymi dolinami rzek epizodycznych, tzw. uedy (wadi). Pustynie piaszczyste to większość pustyń azjatyckich, australijskich, amerykańskich i najbardziej zewnętrzna część Sahary;
– ilastą (takyr) – jej powierzchnia pokryta jest stwardniałym, spękanym iłem. Pustynia ilasta (pyłowa) po deszczu zmienia się w grząskie błoto