Adenauer Konrad

Działacz Katolickiej Partii Centrum w okresie republiki weimarskiej. W latach 1917–33 nadburmistrz Kolonii, 1920–33 przewodniczący pruskiej Rady Państwa, usunięty z funkcji przez nazistów, w 1944 aresztowany przez władze hitlerowskie. Od 1945 ponownie nadburmistrz Kolonii. W 1945 współtwórca Unii Chrześcijańsko-Demokratycznej (CDU), w latach 1950–66 jej przewodniczący. W 1949 wybrany na kanclerza Republiki Federalnej Niemiec (RFN), funkcję pełnił do 1963, po reelekcjach w 1953 i 1957. W latach 1951–55 równocześnie minister spraw zagranicznych. Zwolennik przyjęcia Planu Marshalla. Odegrał zasadniczą rolę w procesie tworzenia państwowości RFN i odbudowy gospodarczej kraju ze zniszczeń wojennych. Przywrócił Niemcom znaczące miejsce w Europie. Doprowadził do przyjęcia RFN do NATO (1955). Współinicjator integracji zachodnioeuropejskiej i podpisania traktatów rzymskich (1957). W 1963 podpisał z prezydentem Ch. de Gaulle`m <Gaulle Charles André de> traktat elizejski, o przymierzu i współpracy z Francją. Zwolennik zjednoczenia ziem niemieckich, odmawiał uznania NRD i granicy polskiej na Odrze i Nysie Łużyckiej. Od 1963 na emeryturze.

Historia jest to również suma tego, czego można było uniknąć.
Konrad Adenauer