rzecz. m
- stopień naukowy.
- praca naukowa upoważniająca do używania tytułu doktora.
(w zn. 1.) – Jestem dumna z mojego syna. – Chwaliła się sąsiadkom pani Kowalska. – W 3 lata po studiach uzyskał doktorat (M. lp) z ornitologii, a teraz pisze pracę habilitacyjną poświęconą ptakom bagien biebrzańskich.
(w zn. 2.) Dwóch nauczycieli akademickich rozmawiało na temat doktoratu (D. lp) ich kolegi, wymagającego wielu skomplikowanych badań naukowych.
KOMENTARZ
Oprócz doktoratu osiągniętego pracą naukową, potwierdzonego napisaniem pracy doktorskiej i tzw. obroną doktoratu, są jeszcze doktoraty honoris causa [łac.,wym. honoris kauza] nadawane jako tytuły honorowe przez różne uczelnie ludziom zasłużonym na polu nauki, kultury lub działań społecznych.
Pochodzenie:
Inne słowa związane z tym wyrazem to doktorski (np. przewód doktorski – proces pisania pracy doktorskiej i przeprowadzania badań naukowych z nią związanych), można np. powiedzieć, że Jan Kowalski otworzył przewód doktorski u profesora Tutki, czyli profesor Tutka jest opiekunem pracy naukowej Jana, a Jan jest doktorantem i przy okazji asystentem profesora.
Obecna postać
Wyrazem, który często łączy się ze słowem doktorat, jest habilitacja – proces osiągania stopnia doktora habilitowanego, którego zdobycie poprzedzone jest pracą naukową i obroną pracy habilitacyjnej.
Ciekawostki
Tradycyjnie do lekarzy zwracamy się panie doktorze, pani doktor, ale poprawny jest także zwrot pani doktór – regionalizm dopuszczany przez normę (SPJ) językową.
