rzecz. m, br. lm
inicjatywa wewnątrz różnych kościołów chrześcijańskich, zmierzająca do osiągnięcia porozumienia i współpracy przy poszanowaniu odmienności wyznań; dalekosiężnym celem ekumenizmu jest osiągnięcie jedności chrześcijan.
Poważnym krokiem do ekumenizmu (D. lp) w XX w. było zaproszenie przedstawicieli Kościoła prawosławnego jako obserwatorów pierwszej sesji Soboru Watykańskiego II.
Ogólnie o ekumenizmie (Ms. lp) można mówić jako o dialogu chrześcijan, mającym na celu zjednoczenie wszystkich wiernych, wyznających wiarę w Chrystusa.
Pochodzenie:
ekumenista – człowiek wyznający ideę ekumenizmu,
ekumeniczny – związany z ekumenizmem.
Pierwotna postać
Polska Rada Ekumeniczna, zwana dalej Radą, jest społecznością Kościołów w niej zrzeszonych, działających na obszarze Państwa Polskiego. Rada pielęgnuje polskie tradycje ekumeniczne, nawiązując do tego nurtu polskiej tradycji, który opowiada się za wolnością, równouprawnieniem i wzajemnym poszanowaniem wyznań. Rada troszczy się o umacnianie atmosfery duchowej sprzyjającej jedności chrześcijan w myśl arcykapłańskiej modlitwy Pana Kościoła „aby wszyscy byli jedno” (Ew.św. Jana 17,21) oraz zgodnie z zasadami światowego ruchu ekumenicznego.
(www.pre.pl)
