rzecz. n
- majątek otrzymany w spadku.
- dokonania w dziedzinie kultury wypracowane przez poprzednie pokolenia, składające się na dorobek całego narodu.
(w zn. 1.) Gerwazy pracował na dziedzictwie (Ms. lp) swoich rodziców i był dumny, że gospodarstwo rozwijało się i przynosiło dochód. W okolicy było kilku gospodarzy, którzy nie przykładali wagi do swoich dziedzictw (D. lm) i wyjechali za granicę, powierzywszy majątki administratorom.
(w zn. 2.) Minister mówił na temat troski, jaką powinno się otaczać zabytkowe budowle, które są bardzo istotną częścią dziedzictwa (D. lp) narodowego.
KOMENTARZ
Nazwa dziedzictwo pojawia się również w oficjalnej terminologii związanej z administracją państwową, np. Ministerstwo Kultury i Dziedzictwa Narodowego. Pokrewny rzecz. dziedzic, to słowo we współczesnej polszczyźnie już nieużywane, a oznaczające właściciela majątku ziemskiego. Współcześnie, chcąc nazwać kogoś, kto dziedziczy (coś po kimś) użyjemy słowa spadkobierca.