Prosze o streszczenie tekstu 
. Język jako część kultury. Omów zagadnienie, odwołując się do fragmentu tekstu

Mariana Bugajskiego Język w interakcjach kulturowych, własnych doświadczeń komunikacyjnych oraz wybranego tekstu kultury.
Marian Bugajski, Język w interakcjach kulturowych
Uważa się język za uniwersalne narzędzie komunikowania, ale szeroko rozumiana komunikacja to także wzory, zasady, normy z wielu różnych innych dziedzin obowiązujące we wszelkiego rodzaju zbiorowościach. Jeśli zatem język będziemy rozumieć po prostu jako sposób komunikowania, jeśli sprowadzimy go do jednego z elementów kultury, wtedy, co oczywiste, będziemy musieli go wspólnie np. z elementami ubioru traktować jako przejaw tej kultury. Powiemy zatem, że kultura przejawia się w języku, stroju, zachowaniu itp., że elementy te z sobą współistnieją i współdziałają na zasadzie kontrastu (opozycji) z elementami innych kultur. W ten sposób dałoby się wyjaśnić zjawisko kultury ogólnej (np. narodowej) i subkultur. Można by więc powiedzieć, że istnieją zachowania fizyczne, język, muzyka, ubiór, realizujące się i wzajemnie uzupełniające w różnego rodzaju kontaktach. W zależności od doraźnych kontekstów społecznych elementy tych zjawisk tworzą określone całości. Trzeba by zatem kulturę traktować właśnie w ten sposób - kontekstowo. Wtedy także wszelkiego rodzaju subkultury, kontrkultury, kultury opozycyjne, folklory, kultury środowiskowe dałoby się opisywać jako składnię kontekstów. Jednak konsekwencją tego byłaby też kontekstowość odmian językowych. Język zatem - to sposób komunikowania, komunikowanie - to zjawisko społeczne realizujące się na wszystkich poziomach struktury socjalnej i miedzy poszczególnymi elementami tej struktury. O odmianach języka należałoby więc mówić z dużą ostrożnością, bo to nie jest stan stały, tylko proces (procesy) interakcji.
Zastanawiając się nad społecznym i kulturowym zróżnicowaniem społeczeństwa, socjologowie i badacze kultury mówią o kulturze oficjalnej i nieoficjalnej, dominującej i alternatywnej i co za tym idzie - komunikacji dominującej i alternatywnej oraz oficjalnej i nieoficjalnej.
Głównym nośnikiem kultury dominującej są tzw. środki masowego przekazu. Charakter medialny ma także komunikacja dominująca. Mamy tu do czynienia z pośrednim, zbiorowym i jednokierunkowym kontaktem, w którym nadawca zajmuje uprzywilejowaną pozycję. Stąd też kultura taka zazwyczaj jest nacechowana ideologicznie - staje się narzędziem ideologicznego oddziaływania. Oficjalna zaś komunikacja, której głównym elementem jest język, za najważniejszy cel ma kształtowanie postaw odbiorcy. Wobec tego uwydatnia się perswazyjna funkcja języka, wspomniany typ kontaktu szczególnie bowiem sprzyja językowej manipulacji.
Na podstawie: Marian Bugajski, Język w komunikowaniu. Warszawa 2007.