Jan Zumbach jest jednym z bohaterów „Dywizjonu 303” autorstwa Arkadego Fiedlera. Ten młody chłopak opisany został jako „żołnierz nieugięty”. Autor wymienił go także wśród największych asów polskiego lotnictwa – ludzi potrafiących zachować zimną krew i wykazać się wielką odwagą w czasie walki, a w dodatku posiadających szczególne umiejętności w pilotowaniu myśliwców.
Jan Zumbach charakterystyka
Jan Zumbach
Po raz pierwszy w „Dywizjonie 303” zostaje on wspomniany w rozdziale pt.: „Tłusta przekąska: dorniery”, gdzie podana jest informacja, iż zestrzelił piątego bombowca. Sylwetkę podporucznika przybliża część zatytułowana „Uśmiech poprzez krew”.
W czasie opisanej akcji Zumbach leciał jako trzeci myśliwiec. Jego zadaniem było osłanianie klucza. Dookoła roztaczała się malownicza sceneria – puszysty dywan chmur, w którym odbijało się wrześniowe słońce. Bohater przez chwilę rozmarzył się, widząc to piękno, lecz szybko skoncentrował się ponownie: „(...) Zumbach w swej kabinie i śmiał się z siebie samego. Zumbach był trzeźwym myśliwcem i nie uznawał rozmarzenia”. Wtedy spostrzegł jednak, że klucz oddalił się od niego.
Wzbiwszy się w powietrze, bohater zauważył wrogi samolot (początkowo myślał, że to ktoś z jego eskadry). Prędko
Jan Zumbach jest jednym z bohaterów „Dywizjonu 303” autorstwa Arkadego Fiedlera. Ten młody chłopak opisany został jako „żołnierz nieugięty”. Autor wymienił go także wśród największych asów polskiego lotnictwa – ludzi potrafiących zachować zimną krew i wykazać się wielką odwagą w czasie walki, a w dodatku posiadających szczególne umiejętności w pilotowaniu myśliwców.
Jan Zumbach charakterystyka
Jan Zumbach
Po raz pierwszy w „Dywizjonie 303” zostaje on wspomniany w rozdziale pt.: „Tłusta przekąska: dorniery”, gdzie podana jest informacja, iż zestrzelił piątego bombowca. Sylwetkę podporucznika przybliża część zatytułowana „Uśmiech poprzez krew”.
W czasie opisanej akcji Zumbach leciał jako trzeci myśliwiec. Jego zadaniem było osłanianie klucza. Dookoła roztaczała się malownicza sceneria – puszysty dywan chmur, w którym odbijało się wrześniowe słońce. Bohater przez chwilę rozmarzył się, widząc to piękno, lecz szybko skoncentrował się ponownie: „(...) Zumbach w swej kabinie i śmiał się z siebie samego. Zumbach był trzeźwym myśliwcem i nie uznawał rozmarzenia”. Wtedy spostrzegł jednak, że klucz oddalił się od niego.
Wzbiwszy się w powietrze, bohater zauważył wrogi samolot (początkowo myślał, że to ktoś z jego eskadry). Prędko