Ojciec - niedościgniony ideał czy najlepszy przyjaciel?

Od dawna wiadomo, że każdy rodzic ma własne metody wychowawcze i swój wymarzony obraz dziecka. To do niego należy wybór: czy chce być przyjacielem, czy ideałem dla swojej pociechy. Oczywiście cechy te nie wykluczają się nawzajem i moim zdaniem powinny występować razem. Zanim spróbuję udowodnić swoje racje, przedstawię definicje słów ideał i przyjaciel. Według słownika języka polskiego ideał to człowiek będący wzorem do naśladowania, natomiast przyjaciel to osoba pozostająca z kimś w bliskich, serdecznych stosunkach. Za pomocą poniższych argumentów postaram się udowodnić, że te dwa pojęcia mogą iść ze sobą w parze.

Kiedyś ojca postrzegano jako głowę rodziny, rządzącą tzw. "twardą ręką". Obecnie tata to ktoś, z kim można szczerze porozmawiać i wyżalić się, mając pewność, że nikomu tego nie powtórzy. Śmiało możemy się do niego zwrócić z prośbą o pomoc czy poradę, bo mamy świadomość, że potrafi o wiele więcej niż my i posiada pewną mądrość życiową.

Często jest tak, że rodzice, chcąc być wzorem dla dziecka, wywierają na nim presję bycia takim jak oni, co moim zdaniem nie jest korzystne dla obydwu stron. W takiej sytuacji dziecko czuje się źle ze świadomością, że nie potrafi, a może nawet nie chce dorównać rodzicom, a oni nie umieją się z tym pogodzić. Ojciec - przyjaciel rozumie, że jego pociecha ma swoje ambicje, plany i marzenia, i akceptuje to.

Ojciec jest ideałem dla dziecka szczególnie na początku jego życia. Maluch wszystko chce robić tak jak rodzic. Naśladuje jego gesty, sposób mówienia i poruszania się. Ciągle zadaje pytania i postrzega ojca jako człowieka bardzo mądrego, bo potrafi na nie wszystkie odpowiedzieć. W miarę upływu czasu dzieci podziwiają swoich rodziców za to, jak dużo w życiu osiągnęli i jakimi są ludźmi. W życiu dorosłym stawiają sobie za cel wychowanie swojego potomstwa tak, jak sami zostali wychowani.

Myślę, że przedstawione argumenty potwierdzają moją tezę, że ojciec może być zarówno niedoścignionym ideałem, jak i najlepszym przyjacielem. Bo czym jest dla nas przyjaciel jak nie wzorem do naśladowania?