Czy ludzie XXI wieku mają prawo do dumy czy też powinni dokonywać gorzkiego rozrachunku z przeszłością i teraźniejszością?

Czy ludzie XXI wieku mają prawo do dumy czy też powinni dokonywać gorzkiego rozrachunku z przeszłością i teraźniejszością?


Moim tematem wypracowania jest zastanowienie się czy ludzie XXI w. mają prawo do dumy czy też nie. Będę się starał odpowiedzieć sam sobie na to pytanie rozpatrywując różne zagadnienia.
Pierwsza myśl, jaka mi się nasuwa jest pewna postać, z której osobiście jestem bardzo dumny, to Karol Wojtyła, św. pamięci papież Jan Paweł II. Chyba nie trudno się domyślić dlaczego, ale na pewno powodem nie jest fakt że został on pierwszym Polakiem papieżem, tylko jaką osobą on był. Nie będę się rozpisywał i opowiadał jego życiu, bo przecież nie to jest temat mojego wypracowania, ale chyba każdy powinien się domyślić, co mam na myśli. Następnie pozostaje kwestia nauki, technika ruszyła do przodu, dzięki czemu możemy się cieszyć maszynami, które umilają nam codzienne życie, a także zawdzięczamy czasem nawet i życie. Dzięki medycynie unikamy chorób tj. gruźlica, tężec, cholera, żółta febra, zapalenie wątroby typu B poprzez wynalezienie różnych szczepionek zapobiegających zainfekowaniu powyższymi chorobami. Ale znowu dzięki powyższym osiągnięciom ludzie zbudowali wszelakie bomby nuklearne, jądrowe, biologiczne, itp. Przecież gdyby wszystkie te ładunki jednocześnie uległy samozniszczeniu to Ziemia przestała by istnieć, więc po co to budować? Odpowiedź jest oczywista, aby się bronić! Przed kim? Chyba przed samym sobą!
Z rzeczy lub czynów, z jakich nie powinniśmy być dumni należy chyba przede wszystkim wojna i terroryzm, które wynikają z powyższych przyczyn. Przez wojnę ginie wiele niewinnych ludzi i to często na tle nieporozumień politycznych, a ludzie najczęściej za to odpowiadający siedzą sobie spokojnie na swoich wymarzonych posadkach, chronieni przez 24h na dobę, kiedy za ich błędy płacą niewinni ludzie. Fakt, potem ruszy ich sumienie, spróbują naprawić swój błąd, wyrażą swoje współczucie publicznie dla ludzi, którzy stracili najbliższych i wypłacą im odszkodowania, ale co to da skoro to nic nie zmieni a ta sytuacja rychle się powtórzy?
Teraz przyszedł czas, aby odpowiedzieć sobie na pytanie, jakie zostało przede mną postawione. A więc, reasumując ludzie zrobili wiele dobrego dla naszej planety i dla nas samych, ale zarówno prawie tyle samo uczynili złego. Dlatego doszedłem do wniosku, że na to pytanie jest tylko jedna poprawna odpowiedź. Powinniśmy być dumni z tego co osiągnęliśmy jako ludzkość i dalej poruszać się za tą ideą, ale niestety, musimy także spojrzeć w przeszłość i powrócić do tych o wiele smutniejszych dokonań i uczyć się na błędach. Nie można postawić sobie pytania, „Co ja najlepszego uczyniłem?” i załamywać, ale trzeba się podnieść, stanąć przed tym problemem i próbować go naprawić, przecież każdy człowiek uczy się na błędach.
Mam nadzieję, że dałem Ci trochę do myślenia, drogi czytelniku, i że zastanowisz się nad tym co napisałem i sam dojdziesz do swojego zdania na ten temat bo chyba najgorszą rzeczą jaką można zrobić pod tym względem to kierować się przemyśleniami innymi, a nie mieć swoje zdania.