W jaki sposób mówią o przemijaniu H. B. Grien i Ch. Baudelaire? Wypowiedz się na podstawie wiersza „Padlina” i obrazu „Piękna z lustrem i Śmierć”.

W jaki sposób mówią o przemijaniu H. B. Grien i Ch. Baudelaire? Wypowiedz się na podstawie wiersza „Padlina” i obrazu „Piękna z lustrem i Śmierć”.

Wiersz pt.: „Padlina” oraz obraz „Piękna z lustrem i śmierć” mają podobną tematykę, mówią o przemijaniu, śmierci i marności życia. Mamy tu do czynienia z literaturą i malarstwem, a więc z dwoma różnymi sposobami przedstawienia tematu, za pomocą słowa i obrazu. Zarówno Grien jak i Baudelaire kontrowersyjnie ukazują motyw przemijania.

W „Padlinie” już sam tytuł świadczy o prowokacyjnym charakterze utworu. Pierwszy i drugi wers to wspomnienie przechadzki pary kochanków w letni poranek. Bardzo szybko jednak sielankowy, pogodny nastrój ulega zmianie bowiem pojawia się opis padliny, która leżała na ścieżce. Wytrącenie z romantycznego nastroju jest gwałtowne i bardzo mocne. Opis jest sugestywny, epatuje brzydotą, działa na zmysł wzroku, słuchu i węchu a także na wyobraźnię człowieka:

„Smród zgnilizny tak mocno uderzał do głowy
Żeś omal nie padła na trawy.”

„Brzęczała na tym zgniłym brzuchu much orkiestra”

Podmiot liryczny porównuje tytułową padlinę do swej kochanki, zwraca się do niej:

„Tak! Taką będziesz kiedyś, o wdzięków królowo (...)
Gdy zejdziesz pod ziół żyznych urodę kwietniową,
By gnić wśród kości bratnich.”

Owa „plugawa padlina” symbolizuje przemijanie, śmierć a także ulotność wartości materialnych. Śmierć jest wszechwładna, dosięgnie każdego, nawet najpiękniejszą, najświeższą istotę. Baudelaire zastosował w utworze kontrast między życiem a śmiercią, pięknem a brzydotą. Zwraca także uwagę, że życie każdego człowieka jest już od chwili narodzin naznaczone śmiercią, że każdy z nas skończy w mogile, że każdego robak będzie „beztrosko toczył”. Ostanie dwa wersy są wyrazem przekonania, że śmierci może oprzeć się jedynie poezja, że tylko sztuka jest wieczna i nie przemija. Stanowi ona bowiem „formę i treść boską”.

Na obrazie „Piękna z lustrem i Śmierć” widzimy młodą, piękną, zadowoloną dziewczynę, która trzyma w dłoni lustro, symbol próżności i przemijania. Obok niej stoi śmierć, która wyglądem przypomina rozkładające się zwłoki, jest stara i brzydka ale uśmiecha się bo wie, że kiedyś dopadnie dziewczynę. Kobieta nie widzi czyhającej na nią śmierci, a także pomarszczonej staruchy w tle obrazu, która jest jej przyszłością. Jest młoda, cieszy się życiem, nie myśli o starości i czekającej jej śmierci. U stóp dziewczyny siedzi przerażony amorek, symbolizujący miłość do życia, tylko on widzi śmierć, jest przestraszony. Na obrazie dominuje kontrast: biała dziewczyna i czarna śmierć czyli piękno i brzydota, młodość i starość. Śmierć trzyma w ręku klepsydrę, symbol upływu czasu oraz skraj szaty dziewczyny co oznacza, że nie ma ucieczki przed czekającą ją starością i śmiercią. Obraz jest podzielony tak jakby na dwie części: życia i śmierci. Na pierwszej jest tłok, na drugiej zaś nie ma nic, stoi tylko śmierć. Dominujące barwy to biel, brąz i czerń.

Zarówno u Grien`a jak i u Baudelaire`a przemijanie zostało przedstawione na przykładzie starzejącego się ciała człowieka. Jest także mowa o marności życia. U obu artystów mamy do czynienia z kontrastami między życiem a śmiercią oraz szokowaniem i zaskakiwaniem odbiorcy. Obaj są zafascynowani brzydotą. Jednak tylko Baudelaire zwraca uwagę na ponadczasową wartość sztuki, która jako jedyna nie przemija.