Charakterystyka Jacka Soplicy

Jacek Soplica jest głównym bohaterem "Pana Tadeusza" Adama Mickiewicza.

Jest on ubogim szlachcicem, zwanym przez żart wojewodą ze względu na wielkie znaczenie wśród szlachty. Nie posiadał nic "prócz kawałka roli i wielkich wąsów od ucha do ucha".

To młody, urodziwy szlachcic, niezwykle przystojny. Szalały na nim kobiety. "Za Tobą kobiety szalały" - powie o Nim Gerwazy. Jest szlachcicem z fantazją. To zawadiaka, kłótnik, paliwoda. Jacek jest porywczy, gwałtowny, niepohamowany w swych zamiarach. Z natury jest niezwykle żywiołowy. Cechują Go duma i pycha. Soplica to człowiek szczery, otwarty. Wobec ukochanej, Ewy Stolnikówny, zachował serdeczność i tkliwość. Jacek jest odważny i męski. Jego wielką zaletą jest szczera i gorąca miłość do Ewy, delikatność uczuć. Ma on autorytet wśród szlachty. Jest szczerze oddany ojczyźnie. Nie przyjmuje zaszczytów proponowanych przez Moskali po zabójstwie Horeszki.
Jego wadami są: zarozumialstwo, wielkie mniemanie o sobie, kłótliwość, zbytnia porywczość. Po stracie Ewy staje się zły, opryskliwy, wpada w nałóg pijaństwa, przyczyniając się tym samym do śmierci żony.

Po zabójstwie Stolnika i śmierci ukochanej Jacek zmienia całkowicie swoje dotychczasowe życie. Wchodzi na nową drogę. Soplica zmienia nazwisko na bardzo skromne: "Robak". Przybiera nową postać: zostaje zakonnikiem w zgromadzeniu bernardynów. Zawsze występuje w mnisim kapturze.

Jacek poskramia temperament, przezwycięża namiętności. Staje się skromnym, cichym człowiekiem, zamkniętym w sobie, dyskretnym, małomównym.

Jacek został bystrym obserwatorem. Szczególnie bacznie obserwował Tadeusza. Z młodości zachował żywotność, celność strzelecką.
Ksiądz Robak oddał swoje życie w służbie narodowi i ojczyźnie. W ten sposób pragnął odkupić swoje winy. Każdym swoim czynem dawał dowód gorącego patriotyzmu. Działał jako emisariusz we wszystkich trzech zaborach. W rodzinnej Litwie przygotował powstanie przecie Moskalom. Jacek działał cicho, bez rozgłosu. Jego ofiarność i skromność miały zastąpić dawną pychę.

Soplica będąc rannym, wyznaje w skrusze serca wszystkie swoje grzechy, opowiada koleje życia. Wyraża głęboki, szczery żal za popełnioną w afekcie zbrodnię na Stolniku. Kończy swe życie w rodzinnym Soplicowie - w opinii człowieka oddanego całkowicie ojczyźnie.

Moim zdaniem Jacek jest bardzo ciekawym bohaterem.