Wskaż w mitach, te sytuacje, z którymi młody człowiek XXI w. może się utożsamiać, bądź pozostają bliskie jego widzeniu świata.

Jest wiele sytuacji, zdarzeń, cech charakteru i relacji interpersonalnych, występujących w antyku, które bliskie są współczesnej młodzieży oraz z którymi może się ona utożsamiać. Są one bowiem aktualne niezależnie od epoki. Nie dotyczy to oczywiście wszystkich, gdyż świat, jak i mentalność ludzi zmienia się wraz z rozwojem nauki i techniki, co w czasie ostatnich wieków zachodzi w bardzo szybkim tempie. Wiele zachowań młodzieży XXI w. nie różni się od zachowań młodych ludzi w antyku, mity jednak bardzo rzadko przedstawiają ich losy. Należy się więc odnieść do zachowań ogólnoludzkich, na przykładzie głównie dorosłych.

Dzisiejsza młodzież jest zapewne dojrzalsza od młodzieży starożytnej. Wiele mówi się o tzw. Buncie nastolatków. Bunt jest wpisany w naturę ludzką, jest on nieodłącznie związany z dojrzewaniem. Młodzież buntując się chce wyeksponować swoją dojrzałość. Dorosłość, z którą chcą się utożsamiać nie współgra jednak z ograniczeniami, jakie są im nakładane. Młodzież protestuje więc, buntuje się.
Klasycznym przykładem młodego buntownika jest Ikar, którego celem i marzeniem było wyjście poza ograniczenia nałożone przez naturę, ale i ojca – Dedala. Sprzeciwił on się jemu, jak i przyrodzie. Zrealizował on największe swoje marzenie – wzniósł się w powietrze. Poczuł smak wolności nieograniczonej. Marzeniem również współczesnej młodzieży jest dążenie do wolności, niczym nie ograniczonej swobody. Jest to bunt emocji, impulsu i marzeń przeciw rozwadze i doświadczeniu. Ikar odważył się przeciwstawić temu, co jest naturalnym ograniczeniem ludzi. Radosna chwila wolności i swobody skończyła się jednak tragicznie.

Kolejnym przykładem aktualnego do dziś zachowania jest poszukiwanie autorytetu, idola, który jest ideałem godnym naśladowania. Dziś jest to bardzo ważny temat. Młodzież pragnie spotkać kogo, komu można uwierzyć, ufać i naśladować go. Nie mogąc naleźć tego w rodzinie, wzorują się na aktorach, czy muzykach. Podobnie było w starożytności. Ludzie dążyli do jakiegoś wzorca. Różnica jest taka, że wtedy wzorce tworzyli sobie sami, wymyślając bogów. Ideałem piękna była Afrodyta, siły Hefajstos, mądrości Atena, talentu Apollo itd. Dziś trudno spotkać kogoś idealnego pod każdym względem. W Grecji było tak samo. Każdy bóg miał jedną idealną cechę. Dopiero wszyscy bogowie razem tworzyli pełny ideał.

Następnym ważnym tematem również dla współczesnej młodzieży jest miłość rodziców, zwłaszcza matki. Przykłady wielkiej miłości matki do dzieci znajdujemy w mitach o Demeter i Korze oraz o Niobe.
Mit o Demetr i Korze poprzez miłość macierzyńską i tęsknotę za córką wyjaśnia istnienie pór roku. Kora, córka Demeter nie posłuchała matki, która zabraniał jej zrywać na łące narcyze. Uwiedziona urodą kwiatów Kora zerwała jeden i została porwana przez Hadesa do podziemi. Tam poślubiła go i przybrała imię Persefona. Kiedy Hades, na rozkaz Zeusa miał zwrócić ją matce, Kora przed odejściem zjadła kilka ziarenek granatu, które dostała od męża. Było to pożywienie umarłych i sprawiło, że brat Zeusa i Persefona zostali połączeni na zawsze. Co roku musiała ona wracać na trzy miesiące do podziemi Hadesu. Kiedy Persefona wracała do matki, Demeter (bogini pól i urodzaju) cieszyła się, a świat zieleniał, gdy wracała do męża, Demeter rozpaczała, a przyroda zamierała.
Mit o Niobe pokazuje matkę, która po śmierci swoich czternaściorga dzieci opłakuje je, nawet wtedy, gdy zostaje zamieniona w kamień.
Mity te pokazują nam jak bardzo dzieci są ważne dla matek i co przeżywają matki, gdy je tracą. Współczesna młodzież powinna szanować rodziców, a nie zawsze tak jest. Jest to związane pośrednio również z buntem. Kora sprzeciwiła się matce, zrywając narcyza. Podobnie jak dla Ikara, również dla niej nie skończyło się to najlepiej. Mit ten powinien uczyć młodych ludzi szacunku dla rodziców oraz tego, że chcą oni naszego dobra, nakładając nam różne ograniczenia. Są to sytuacje bliskie młodzieży XXI w.

Ostatnim już, ale równie ważnym tematem jest przyjaźń. Niezależnie od epoki jest ona istotna dla każdego. Współcześnie mówi się, że coraz powszechniejsza jest samotność. Nie sądzę jednak by dotyczyło to młodzieży. Współczesny młody człowiek potrzebuje drugiej, wspierającej go osoby, z którą może spędzać wolny czas, która pomoże, poradzi w trudnych sytuacjach. Myślę, że nie jesteśmy stworzeni do życia w samotności, raczej, aby normalnie żyć, potrzebujemy takich uczyć jak przyjaźń, czy miłość.
Jedynym, jaki znam, przykładem przyjaźni w starożytności jest więź łącząca Achillesa i Patroklesa, bohaterów „Iliady” Homera.

Wymienione wyżej przykłady świadczą o wielu wspólnych cechach młodzieży współczesnej i ludzi antycznych. Są to jednak głównie zachowania pozytywne. Nie znaczy to, że nie można dzisiaj odnaleźć osoby tak próżnej i samolubnej jak Narcyz, tak mściwej jak Achilles, czy tak wścibskiej i plotkarskiej jak Syzyf. Oczywiście można. Są cechy i zachowania, zarówno dobre i złe, które przetrwały od starożytności do dziś i przetrwają jeszcze długo, bo charakter człowieka niezależnie od epoki, nie zmienia się. Przyjaźń miłość, zarówno jak próżność, czy egoizm będą istnieć zawsze.