Nie pamiętasz hasła?Hasło? Kliknij tutaj
Scena 1 w III części ,,Dziadów'' Adama Mickiewicza kończy siętzw. małą improwizacją, będącązapowiedzią wielkiej improwizacji wypełniającej scenę II dramatu. Głównym motywem tej sceny jest walka człowieka z Bogiem. Bohater-Konrad nie...
, próbując ujrzeć losy narodu, widok jednak przesłania kruk. Orzeł podejmuje walkę, chwilowo zwycięża, wprowadza zamęt do umysłu Konrada . Więźniowie rozchodzą się do swych cel. W " Wielkiej Improwizacji
Improwizacją? wiążą się pojęcia prometeizm i tytanizm. Oba odnoszą się do Konrada . Prometeuszem nazywany jest, gdyż wystąpił przeciwko Bogu, a bunt ten wyrastał z miłości do ludzi (bohater zarzucił Stwórcy
sprzeciwić się Bogu. W Wielkiej Improwizacji uwidacznia się jego prometeizm . Bohater uważa, że tak samo jak siła Stwórcy, jego talent jest wrodzony a nie nabyty. Ma świadomość, że jest kimś równym Bogu
sens poświęcenia się nieprzeciętnej jednostki. W Wielkiej Improwizacji Konrad nie waha się wadzić z Bogiem. Ofiarowuje siebie, ale w zamian chce wolności i szczęścia narodu (idea prometeizmu
podkreśla boską mądrość, przy braku proporcjonalnej do potrzeb miłości. Na podstawie całej Sceny II można zauważyć swoisty bunt Konrada . Jest to kolejna cecha romantyzmu pojawiająca się w Wielkiej