Scharakteryzuj kryzys światopoglądowy w Trenach Jana Kochanowskiego
Wizerunek zbolałego ojca i jego córki w „Trenach”. Jak Kochanowski podkreśla swoje uczucia?
Ból i rozpacz ojcowska po stracie ukochanego dziecka znalazły odzwierciedlenie w poezji Jana Kochanowskiego. Z bólu tego powstał cykl utworów poświęconych zmarłej, zwany trenami. Bohaterką ich jest niespełna trzyletnia córka autora, Urszulka....
Czy Treny Jana Kochanowskiego świadczą o bankructwie ideałów humanistycznych? Rozważ problem wykorzystując interpretację Trenu IX w kontekście pozostałych utworów cyklu.
Jan Kochanowski był wspaniałym artystą i filozofem wyznającym zasadę "złotego środka" - umiarkowanie, stałość sumienia i cnotę. Jego humanistyczny światopogląd najbardziej ujawnia się w cyklu "Pieśni". Jednak śmierć ukochanej córki oraz ból i...
Treny wyrazem kryzysu światopoglądowego Jana Kochanowskiego
„Tales sunt hominum mentes, quali pater ipse Juppiter auctiferas lustravit lumine terras. ORSZULI KOCHANOWSKIEJ, WDZIĘCZNEJ, UCIESZNEJ, NIEPOSPOLITEJ DZIECINIE, KTÓRA, CNÓT WSZYSTKICH I DZIELNOŚCI PANIEŃSKIEJ POCZĄTKI WIELKIE POKAZAWSZY,...
„Kochanowski nad zwłokami córki”
zbolałego i zrozpaczonego ojca . Kochanowski pochyla się nad zwłokami dziewczynki ,czule i troskliwie obejmuje i całuje ją w głowę. Na znak żałoby ojciec ubrany jest w czarny żałobny strój z białymi
Jan Kochanowski – „niezwykłym i nie leda piórem opatrzony”, czy „jeden z wiela policzony”?
przedstawiał swą filozofię w Pieśniach, fraszkach czy trenach . W jego utworach możemy znaleźć rady dotyczące zarówno życia codziennego, jak i postępowania człowieka, który poznał, co to śmierć. Wskazuje to
Portret ojca w literaturze. Przedstaw i porównaj wybrane przykłady.
. Jest to wyraz osobistej tragedii ojca , poety, człowieka wierzącego. Jan Kochanowski stworzył "Treny", kiedy jego dotychczasowe, spokojne życie zostało zakłócone i zburzone dramatycznym wydarzeniem
Liryka osobowa i patriotyczna w twórczości Juliusza Słowackiego.
może oderwać myśli od matki i smutnej dzieciny modlącej się za niego w odległej ojczyźnie. To wyznanie zbolałego wędrowca nie znającego celu swej podróży, ani miejsca w którym kiedyś spoczną jego
Interpretacja porównawcza "Mojej piosnki (II)" Cypriana Kamila Norwida i "Hymnu (Smutno mi, Boże)" Juliusza Słowackiego
, ani miejsca, w którym kiedyś spoczną jego ziemskie szczątki, co podkreśla jeszcze, powtarzane jak refren, "Smutno mi, Boże!". Nie jest to jedynie chwilowa rozpacz. Juliusz Słowacki doskonale zdawał