Panna
panna
1. ‘kobieta niezamężna’; stpol.: 2. ‘kobieta niezamężna ze szlacheckiego rodu’ i 3. ‘młoda kobieta przed zamążpójściem’; od XIV w.; zachsłow. < psłow. *gъpanьna – forma żeńska od psłow. przymiotnika *gъpanь ‘należący do władcy, pana’ utworzonego od psłow. *gъpanъ ‘władca, pan’
Ślub jako nobilitacja kobiety
Pokutuje jeszcze w Konopielce przekonanie, iż zamążpójście nobilituje kobietę. W Chłopach symbolem przejścia panny do grona gospodyń jest ścięcie warkocza i włożenie czepca (oczepiny), czemu towarzyszą tradycyjne śpiewy, zbieranie datków dla młodych i lamenty kobiet, płacz panny młodej, która kończy beztroski czas panieński, a zaczyna dojrzałe życie u boku męża.
Stara panna, uboga krewna
Często w literaturze spotykamy także postać samotnej ubogiej krewnej, niejednokrotnie pozostającej na łasce dalszej rodziny. Budzi ona zwykle litość i pogardę, i bez ogródek nazywana jest starą panną. W czasach, gdy małżeństwo traktowano jako jedyną możliwą dla kobiety drogę awansu społecznego, kariery, osoby takie uważano za nieszczęśliwe, pechowe i jawnie gorsze od innych. Szybko starzeją się i nie wychodzą za mąż kobiety z ubogiej linii znakomitej kupieckiej rodziny Buddenbrooków–...