Nie pamiętasz hasła?Hasło? Kliknij tutaj
Mniej naturalną koleją rzeczy jest opłakiwanie syna przez rodziców, jak ma to miejsce w Iliadzie . Stary król Priam, władca Troi, upokarza się przed wrogiem Achillesem, zabójcą swego syna, byle wybłagać zwłoki ukochanego dziecka. Osiąga zresztą efekt: wzrusza dzielnego i okrutnego wojownika, który wydaje mu ciało Hektora.. . Achillesowi przypomina się bowiem własny ojciec staruszek. Matką najboleśniej opłakującą syna jest Maryja ( Lament świętokrzyski ) i dzielące jej los matki bojowników...
A nie mniemałam, by ukaz twój ostry Tyle miał wagi i siły w człowieku, Aby mógł łamać święte prawa boże, Które są wieczne i trwają od wieku, Że ich początku nikt zbadać nie może. Ja więc nie chciałam ulęknąć się człeka I za złamanie praw tych kiedyś bogom Zdawać tam sprawę. Bom śmierci ja pewna Nawet bez twego ukazu; a jeśli Wcześniej śmierć przyjdzie, za zysk to poczytam. (Sofokles, Antygona ; tłum. Kazimierz Morawski) Ale ten płacz Antygony, Co szuka swojego brata, To...
Nieco inne cechy Antygony eksponuje Miłosz w wierszu W Warszawie. Dla noblisty Antygona to po prostu siostra opłakująca śmierć ukochanego brata. Takich Antygon pełno jest w wojennej Warszawie, w której zginął niejeden człowiek. Właśnie płacz takiej siostry staje się dla poety z wiersza Miłosza impulsem do opłakiwania śmierci poległych, choć jeszcze niedawno obiecywał sobie, że nie będzie płaczką żałobną ani nie dotknie „ran wielkich swojego narodu”. Z kolei Kazimiera Iłłakowiczówna w swym...