Nie pamiętasz hasła?Hasło? Kliknij tutaj
Za programowy wiersz polskiego dekadentyzmu uważa się Koniec wieku XIX Kazimierza Przerwy-Tetmajera. Mówiący w wierszu, którego zapewne można utożsamiać z poetą,dramatycznie zaprzecza sensowności jakiejkolwiek postawy życiowej. Nie identyfikuje się ani z ironią, ani z buntem.Symbolem losu człowieka staje się w tym wierszu „mrówka wrzucona na szyny” walcząca „z pociągiem nadchodzącym w pędzie”. Również inne wiersze Tetmajera, np. Nie wierzę w nic czy Hymn do Nirwany , zdradzają postawę...
Zastanawiałem się jak można „namalować” portret dekadenta i doszedłem do wniosku, że słowa to tylko jeden z wielu środków przekazu tej postawy, niekoniecznie najlepszy. Różnie możemy definiować
w swojej książce. Wśród nich znaleźli się przedstawiciele różnych stanów społecznych, wyznawcy odmiennych poglądów. Nie zabrakło także postaci typowego dekadenta - Nosa, którego obserwujemy między
Młoda Polska to epoka w literaturze która rozpoczęła się w 1890 roku i trwała do roku 1918. Dlatego właśnie, ze okres ten przypada na koniec XIX wieku nastroje w twórczości mistrzów epoki są związane
Znów rozpoczyna się kolejny tragicznie zapowiadający się dzień. Wszystko jest takie szare i monotonne, nic nie przynosi mi już radości. Mam wrażenie, że nawet wschodzące słońce uśmiecha się złośliwie