Daj mi wstążkę błękitną
O miłości IX i XX wieku i w życiu współczesnego człowieka
Miłość – w chrześcijaństwie główna wartość moralna i jedna z trzech cnót . Jej wyrazem jest bezinteresowna służba. Uczucie skierowane do osoby (np. oblubieńcza, rodzicielska, braterska, Boga, bliźniego) lub przedmiotu (np. do ojczyzny), wyrażające...
Poezja Cypriana Kamila Norwida
Cyprian Kamil Norwid był poetą niezwykle oryginalnym. Jego twórczość została określona jako poezja myśli. Stosował takie środki ekspresji językowej, które zmuszały do lektury aktywnej, twórczej. Stosował technikę przemilczenia, niedopowiedzenia,...
Analiza wiersza pt." Daj mi wstążkę błękitną ..."
W wierszu pt. " Daj mi wstążkę błękitną " C. Norwida podmiotem lirycznym jest zakochany mężczyzna. Zwraca się on do ukochanej z prośbą o podarowanie jemu wstążki- symbolu miłości. Zapewnia, że gdy ich uczucie się skończy, nie będzie natarczywy i...
"Człowiekiem jestem i nic co ludzkie nie jest mi obce"
rozpatrywanie wartości cnot i moralności w życiu człowieka . Jego przemyślenia na ten temat zostały zawarte w Pieśni XII: „Cnota (tak jest bogata) nie może wziąć szkody Ani się też ogląda na ludzkie
Dwudziestolecie Miedzywojenne w pytaniach i odpowiedziach- zagadnienia maturalne!
wieku . Kompensacją wobec nowoczesnej, tandetnej rzeczywistości stają się wykreowane poetyckie światy rodem ze snu i fantazji. Od szarości życia, które nie jest w stanie niczym zafrapować człowieka
Starożytność i jej nawiązania w literaturze - materiały do matury.
człowiekowi jego los. • racje Antygony • uznawała wyższość prawa boskiego nad ustawowym, • ocena postępowania człowieka jest rzeczą Bogów, nie człowieka , • człowiek w życiu kierować się powinien
Odbicie filozofii stoickiej i epikurejskiej w twórczości J. Kochanowskiego i L. Staffa.
właściwego miejsca w życiu prywatnym i publicznym. 1561- w drukarni Łazarzowej w Krakowie ukazuje się czterostronicowy druk: O śmierci Jana Tarnowskiego. 1562- w bliżej nie znanych okolicznościach
Fascynacje czy poczucie obcości? Człowiek współczesny wobec dzieł literatury staropolskiej
żywota” można uznać za kontynuację wcześniejszego wiersza. Jego tematem jest przemijanie życia ludzkiego. Naborowski w wierszu tym stwierdza, że jedyną ostoją w życiu człowieka jest Bóg - Pan i