Nie pamiętasz hasła?Hasło? Kliknij tutaj
1. ‘powszechne uznanie, sława’; 2. ‘chluba, zaszczyt, honor’; od XIV w.; ogsłow. < psłow. *chvala – powiązanego z czasownikiem chwalić, trudno jednak ustalić kierunek rozwoju; dalsze pochodzenie niejasne; w XIV--XV w. słowo występowało w formach fała, chała, chwała
Zdawali sobie sprawę z wagi swych dzieł Horacy czy Jan Kochanowski. „Nie wszystek umrę”, „Będę wciąż młody” – sugerował Horacy w najsłynniejszej swej pieśni ( Exegi monumentum... ), a Jan z Czarnolasu parafrazował te słowa: „nie umrę ani mię czarnymi/Styks niewesoła zamknie odnogami swymi” (Pieśń XXIV) i prosił Muzy: „...niech ze mną za raz me rymy nie giną,/Ale kiedy ja umrę, ony niecha j słyną” ( Ku Muzom ). Twórczość poetycka miała więc dawać laury i rozgłos za życia („O mnie Moskwa i...