Nie pamiętasz hasła?Hasło? Kliknij tutaj
Powieści tej epoki nie dają tak szerokiego i plastycznego obrazu społeczeństwa, jaki dawały powieści poprzedniego - pozytywistycznego okresu. Gatunek ten najlepiej reprezentuje utwór Stefana Żeromskiego - "Ludzie bezdomni. Znamienną jej cechą...
jednostki przy pomocy bodźców wzmacniających(nagród) i osłabiających (kar)(w edukacji traktowany jako proces sterowania) 7k.uspołecznienia-rozpatrujący funkcjonowanie jednostki na tle usankcjonowanych
Analizowane fragmenty dwóch utworów: epopei narodowej Adama Mickiewicza „Pan Tadeusz” i modernistycznej powieści „Ludzie bezdomni” Stefana Żeromskiego , przedstawiają odmienne postrzeganie pojęcia
rozdarcia Judyma podejmującego dramatyczną decyzję rozstania z Joasią. W posępnym krajobrazie, pustkowiu skupiona zostaje uwaga narratora na rozdartej piorunem sośnie. W powieści wiele słów kluczy np
tej próbie widzimy na przykładzie modernistycznej powieści Stefana Żeromskiego „Ludzie bezdomni” a także dziele francuskiego egzystencjalisty Alberta Camusa „Dżuma” . Zarówno postawy bohaterów jak i
pogłębia wizerunek psychologiczny bohaterów, ukazuje uczucia. Żeromski problematykę pozytywistyczną umieścił w formie powieści modernistycznej . Konstruuje ona bohatera prowadzącego przez pozornie