Branka
polecab/d
Słownik etymologiczny języka polskiego
branka
Kategoria: Brać
1. ‘kobieta wzięta w niewolę, niewolnica’ (od XVII w.); 2. ‘zaciąg do wojska, rekrutacja’
Strona:
1
1. ‘kobieta wzięta w niewolę, niewolnica’ (od XVII w.); 2. ‘zaciąg do wojska, rekrutacja’