Nie pamiętasz hasła?Hasło? Kliknij tutaj
Odebrał książęce wykształcenie i wychowanie. W wieku 29 lat porzucił dwór i rodzinę, rozpoczął życie bezdomnego ascety, kierując się wskazaniami Upaniszad, świętych ksiąg hinduizmu. Długie lata umartwiania i nauki napotykanych mistrzów nie doprowadziły go do zadowalających wyników. Zrezygnował z surowej ascezy na rzecz umiarkowania i medytacji, wówczas miał doznać oświecenia (Budda znaczy „oświecony”). Założył gminę religijną i przez 45 lat prowadził życie wędrownego kaznodziei. Jego nauka...
Powołał go Pan Na słup. Na słupie miał dom i grób. A ludzie chłopaka na szafot przywiedli, Unieśli mu głowę w muskularnej pętli. Powołał go Pan na stryk. (Stanisław Grochowiak, Święty Szymon Słupnik )
Choć literatura średniowiecza skupiała się na rycerzach, panach i świętych ascetach, nie ubogich chłopach, którym sytuacja społeczna nie pozwalała na rozkoszowanie się dobrami materialnymi, odnajdujemy w utworach tej epoki temat ubóstwa z wyboru. Święci wyrzekają się bogactw, by się umartwiać, stawać się ascetami i zasłużyć na życie w niebie. Tak jest w przypadku tytułowego bohatera przetłumaczonej na język polski Legendy o św. Aleksym , który mimo iż jest księciem, synem zamożnych...
Praktyki średniowiecznych ascetów budzą sprzeciw twórców współczesnych. Jako dialog z modelem ascezy reprezentowanym przez św. Aleksego można odczytać między innymi wiersz Stanisława Grochowiaka Święty Szymon Słupnik . Mówiący w wierszu funkcjonuje w zupełnie innym świecie niż średniowieczny święty (który prz eżył zaledwie 27 lat!). To świat „stryków”, palenia na stosie, życia na słupie i bezwzględnego zgadzania się z wolą Bożą. Słowa „powołał mnie Pan/Na bunt” być może brzmią ironicznie i...
Święty był wzorcem osobowym hagiograficznej literatury średniowiecza.Pisano wówczas, według określonego, sztampowego schematu, liczne żywoty świętych. Najbardziej popularne były te wychwalające ascezę lub męczeńską śmierć. Święty na ogół był zakonnikiem, a jeśli nawet jako osoba świecka zawierał związek małżeński, zachowywał czystość, jak św. Kinga, która ubłagała męża, władcę Polski, by nie żyli ze sobą jak mąż z żoną. Aleksy uciekł z domu w noc poślubną ( Legenda o św. Aleksym ). Na ogół...
Asceta jest bohaterem wielu średniowiecznych utworów hagiograficznych. Święty – umartwiający się, ślubujący czystość i za nic mający majątek i swoje marne ciało – był wzorcem osobowym. Utwory o ascetach podporządkowywano na ogół jednemu modelowi, eksponującemu niebywałe zalety świętego oraz cuda dokonane z jego udziałem. Typowy wzorzec średniowiecznego żywota świętego zawiera następujące elementy: prolog wyjaśniający co skłania autora do pisania żywotu świętego, właściwy „życiorys świętego”...
Innym, łagodniejszym wobec ciała, modelem ascetycznego życia było to, co proponował św. Franciszek z Asyżu: wyrzeczenie się bogactw, rozdanie majątku ubogim i skromne, ale radosne, wędrowne żebracze życie. Do franciszkańskiego modelu życia powracało wielu poetów, np. Leopold Staff przełoży łi wydał Kwiatki św. Franciszka z Asyżu , a jednocześnie we własnej twórczości przywoływał motywy franciszkańskie.