1. ‘człowiek schodzący na dno morza, jeziora’; 2. ‘całkowite zanurzenie się, skok w wodę’ (w tym znaczeniu też nur, por. wyrażenie dać nura); od XVII w.; w XVI w. występowała postać norkiem / nórkiem ‘w zanurzeniu’ < pierwotnie ‘nazwa nurkującego ptaka’; por. słow. *norъ / *nurъ ‘zanurzanie się, nurkowanie’; *norъ / *nurъ / *norъkъ / *nurъkъ / *norьcь / *nurьcь ‘istota, zwierzę zanurzające się w głębi wody, ziemi’ – rzeczownik od psłow. *noriti / *nuriti
Materiał opracowany przez eksperta