1. ‘unicestwiać, pustoszyć, tępić’; 2. ‘powodować zużywanie się, psucie się’; 3. stpol. (XV w.) ‘tępić, karać’.
Pochodzenie:
Ogsłow. (por. czes. dawne ništiti ‘niszczyć’, ros. niščiť ‘doprowadzać do nędzy’) < psłow. *niščiti ‘czynić biednym, doprowadzać do nędzy, upadku, wyniszczenia’– czasownik odprzymiotnikowy od psłow. *niščь ‘biedny, nędzny’(w stpol. w XV w. od niego utworzono rzeczownik niszczota ‘bieda, nędza’,który jest widoczny także w stpol. nazwie osobowej Niszczota) < pie. *ni- /*nei- ‘na dół, w dół’.
Źródło
Tedy on głos oddala się, a tak znienagła niszczeje.
Maciej Miechowita (1457-1523)
poleca
b/d
niszczeć
1. ‘ulegać niszczeniu, psuć się’; 2. dawniej ‘ginąć, niknąć’; od XVI w.; czasownik odprzymiotnikowy od psłow. *niščь; pierwotnie ‘stawać się biednym, nędznym, marnieć, psuć się’
poleca
b/d
poleca
b/d
wyniszczyć
czasownik przedrostkowy
poleca
b/d
zniszczyć
czasownik przedrostkowy
Podobne teksty:
Materiał opracowany przez eksperta
Spis treści
- Niszczyć