1. ‘postać, widmo, zjawa, duch’ (od XVII w.); 2. dawniej ‘wygląd, powierzchowność’; 3. dziś przede wszystkim w wyrażeniu ani widu, ani słychu ‘ani kogoś nie widać, ani o nim nie słychać’; ogsłow. < psłow. vidъ ‘widzenie; to, co widać’, które pochodzi od psłow. czasownika *viděti lub bezpośrednio od pie. *ueidos ‘to, co widać’ utworzonego od pie. pierwiastka *ueid- – za tą drugą wersją przemawiają dokładne odpowiedniki w in. językach ie. (por. np. lit. véidas ‘twarz, oblicze’, łot. veīds ‘kształt, forma’ czygr. eīdos ‘ts.’)
poleca
b/d
widny
1. ‘pełen światła, jasny, dobrze oświetlony’; 2. dawniej ‘dający się zauważyć, widoczny’; od XVI w.
Materiał opracowany przez eksperta