‘opiekunka dziecka, piastunka’.
Pochodzenie:
Od XIX w.; wyraz wywodzi się z języka dziecięcego, powstał po podwojeniu sylaby nia o charakterze dźwiękonaśladowczym; por. też czes. dialektalne nána ‘niańka’, słowac. ňaňa ‘ciotka’ i ros. njanja ‘niańka’; forma zwracania się do starszej kobiety’.
Pierwotna postać
Dawniej stosowano formę nana ‘matka’; w gwarach występowały postacie nana, nanka / nańka oraz nenka i nena ‘matka, opiekunka dziecka, niańka; położna’.
poleca
b/d
niańczyć
‘opiekować się kimś’.
Podobne teksty:
Materiał opracowany przez eksperta
Spis treści
- Niania