1. ‘ciągle dręczyć, niepokoić, dokuczać’; 2. stpol. ‘usilnie namawiać, nakłaniać, przynaglać’.
Pochodzenie:
Od XV w.; ogsłow. (dolnołuż. nukaś ‘zachęcać, popędzać, zmuszać, nakłaniać’, słowac. nukať ‘proponować coś komuś; zachęcać, nakłaniać’, ros. nukať ‘popędzać konia za pomocą okrzyku nu!; popędzać, poganiać’) < psłow.*nukati ‘popędzać, poganiać; zachęcać, nakłaniać, zmuszać’ – czasownik ten pochodzi od wykrzyknienia dźwiękonaśladowczego *nu wyrażającego naleganie, zachętę, nacisk; w pol. pojawiła się wtórna samogłoska *ę w wyniku przejścia *u > *ę pod wpływem poprzedzającego n-.
Pierwotna postać
Dialektalnie występowały formy nąkać ‘napominać, zaganiać do roboty’ oraz nukać ‘namawiać, upraszać, zachęcać’.
Podobne teksty:
Materiał opracowany przez eksperta
Spis treści
- Nękać