myśliwy

1. ‘ten kto poluje na zwierzynę, łowca’; 2. w funkcji przymiotnika ‘rozmiłowany w łowiectwie, zajmujący się łowiectwem’ (XVI w.); od XVI w.; wyraz powstał z przymiotnika użytego w funkcji rzeczownika – pierwotnie w stpol. w XV w. forma myśliwy ‘myślący, rozmyślający o czymś, skupiony, uważny’ pochodząca od psłow. *mysliti; rozwój znaczenia: ‘myślący, rozmyślający, rozumny’ > ‘łowca’ (ze względu na to, że łowiectwo uważano za zajęcie wymagające przemyślności, rozumu)