1. ‘stopniowo gasnące światło, zmierzch, zmrok, cień, ciemność’; 2. stpol. ‘zapadanie ciemności, zmierzch’; 3. ‘ciemność, głębokie ciemności, ciemna chmura, gęsta mgła’ (XVI w.).
Pochodzenie:
Od XV w.; ogsłow. (por. dolnołuż. mrok ‘ciemna chmura; burza’, ukr. mórok ‘mrok, ciemność’) < psłow. *morkъ ‘mrok, ciemność’ – rzeczownik odczasownikowy od psłow. *mŕknąti ‘ciemnieć’ z wymianą fonetyczną: ŕ > or.
Źródło
Już też mierzkało kiedy wysiadali.
Piotr Kochanowski (1566-1620)
poleca
b/d
poleca
b/d
mroczyć
1. ‘zaciemniać, pogrążać w ciemności’; ~ się: 2. ‘ciemnieć, zachmurzać się’ oraz dawniej też 3. ‘zasępiać się, smutnieć’; od XVI w., ale już od XV w. występowały formy przedrostkowe; ogsłow. < psłow. *morčiti ‘czynić ciemnym, mrocznym’, *morčiti sę ‘stawać się ciemnym, mrocznym’ – czasownik odrzeczownikowy od psłow. *morkъ
poleca
b/d
poleca
75%
4 głosy
pomroka
(‘zmrok, zmierzch, cień’)
poleca
b/d
Podobne teksty:
- 85% "Mrok"
- 87% Opowiadanie: Mrok