1. ‘przekazywać komuś wiedzę, umiejętności’; 2. ‘przyzwyczajać do czegoś’; 3. ~ się ‘przyswajać sobie pewien zasób wiadomości, przyzwyczajać się do czegoś’.
Pochodzenie:
Od XIV w.; ogsłow. (por. czes. učit ‘uczyć, nauczać’, ros. učiť ‘uczyć, nauczać, pouczać’) < psłow. *učiti ‘powodować, że ktoś nabiera przyzwyczajeń, nawyków, wprawy, umiejętności, przyuczać do czegoś’ – czasownik pochodzi od psłow. czasownika *vyknąti ‘zaczynać się przyzwyczajać, nabierać przyzwyczajenia, nawyku, wprawy, wdrażać się do czegoś’ z wymianą samogłoski y > u.
Źródło
Wielkiego uczenia człowiek. Aczkolwiek też wiele uczenników jego jemu środków swych chcieli udzielać.
Marcin Bielski (1495-1575)
Chcesz być uczycielem niemowiątek? Kto nigdy uczniem nie był, ten mistrzem nie będzie.
Szymon Budny (ok. 1536-ok. 1596)
Ciało dają rodzice, rozum – uczyciele.
Wacław Potocki (1626-1696)
I śmiech niekiedy może być nauką, kiedy się z przywar, nie z osób natrząsa.
Ignacy Krasicki, Monachomachia, 1778 r.
Nieuk pyta uka, co to w tym za sztuka.
porzekadło z XVI w.
poleca
84%
6 głosów
nauczyciel
dawniej również w postaci uczyciel (od XVI w.)
poleca
58%
14 głosów
nauka
1. ‘wiedza, system poglądów’; 2. ‘nauczanie’; 3. ‘umiejętność’; od XIV w.
poleca
b/d
nieuk
‘człowiek głupi, leń’; w stpol. występował też wyraz uk
poleca
b/d
poleca
b/d
uczennica
w stpol. miały postać uczennik / uczenik ‘uczeń’, ‘uczony’
poleca
63%
8 głosów
uczeń
w stpol. miały postać uczennik / uczenik ‘uczeń’, ‘uczony’
poleca
b/d
poleca
b/d
nauczyć
czasownik przedrostkowy
poleca
b/d
oduczyć
czasownik przedrostkowy
poleca
b/d
pouczyć
czasownik przedrostkowy
poleca
b/d
wyuczyć
czasownik przedrostkowy
poleca
b/d
uczać
forma wielokrotna -uczać w czasownikach przedrostkowych: nauczać, oduczać, pouczać, wyuczać
Materiał opracowany przez eksperta