1. ‘rodzaj siekiery’; 2. dawniej ‘broń obuchowa’.
Pochodzenie:
Od XV w.; ogsłow. (por. czes. topor ‘rękojeść, trzonek, toporzysko’, ros. topór ‘topór, siekiera; dawna broń’) < psłow. *toporъ ‘siekiera’ – prawdopodobnie jest to zapożyczenie z irań. *tapara- ‘siekiera, topór’.
poleca
b/d
toporny
1. ‘wykonany z pospolitego materiału, mający ciężką budowę; 2. ‘z gruba ciosany, niezgrabny, nieforemny’
poleca
b/d
toporzysko
‘uchwyt topora, siekiery’.
Podobne teksty:
Materiał opracowany przez eksperta
Spis treści
- Topór