1. ‘zwodzić, wyprowadzać w pole, oszukiwać, okpiwać’; 2. ‘łudzić’; ~ się: 3. ‘łudzić się’ i 4. ‘krępować się’; od XIX w.; ogsłow. < psłow. *maniti ‘wabić, mamić’ – czasownik odrzeczownikowy od psłow. rzeczownika *manъ ‘wabienie, mamienie’ utworzonego od psłow. *mati > *majati; prawdopodobnie wyraz pol. jest późny – zapożyczony za pośrednictwem ukr. manýty
poleca
34%
3 głosy
manowce
‘błędne drogi, bezdroża, wertepy’; dawniej (XVI-XVII w.) manowiec lub manowie ‘ts.’; zapożyczenie z ukr. manivéc' ‘okrężna droga; błędna trasa, bezdroże’ < ukr. manýty
Materiał opracowany przez eksperta
Spis treści
-
manić
manić