1. ‘wykonywać szybkie, jednostajne, wahadłowe ruchy’; 2. potocznie ‘robić, wykonywać coś szybko’.
Pochodzenie:
Od XV w.; ogsłow. (por. czes. machat, ros. machať, sch. mahati, mašěm) < psłow. *machati ‘machać’ – czasownik intensywny od *mati (wtórnie *majati) ‘machać, wywijać’ (jego śladem w pol. jest gwarowe zamanąwszy ‘ni stąd, ni zowąd, nagle’)– czasownik ten ma swoje odpowiedniki w lit. móti ‘machać, kiwać ręką, dawać znak’ i łot. māt ‘ts.’; podstawą pie. *mā- ‘machać, kiwać, dawać znaki’.
poleca
b/d
majtać
‘machać, wywijać, kiwać’; forma jednokrotna majtnąć; od XX w.; jest to czasownik intensywny utworzony od psłow. *majati (pierwotnie *mati), por.ukr. dialektalne majdaty ‘machać ogonem’, majtalaty / majtolaty ‘dyndać, machać, kołysać się’
poleca
b/d
mamić
1. ‘zwodzić, bałamucić’; 2. ‘wabić, nęcić’; od XV w.; występuje w językach zachsłow. i płdsłow. (por. czes. mamit ‘łudzić, oszukiwać; wyłudzać; wabić’, sch. mámiti ‘wabić, mamić’, słoweń. mamiti ‘zwodzić, łudzić, mamić; wabić, nęcić’) < psłow. dialektalne *mamiti ‘wabić, nęcić, zwodzić’ – czasownik odrzeczownikowy od psłow. *mamъ / *mama ‘wabienie, mamienie’ pochodzącego od czasownika *mati (> *majati)
poleca
100%
3 głosy
manić
1. ‘zwodzić, wyprowadzać w pole, oszukiwać, okpiwać’; 2. ‘łudzić’; ~ się: 3. ‘łudzić się’ i 4. ‘krępować się’; od XIX w.; ogsłow. < psłow. *maniti ‘wabić, mamić’ – czasownik odrzeczownikowy od psłow. rzeczownika *manъ ‘wabienie, mamienie’ utworzonego od psłow. *mati > *majati; prawdopodobnie wyraz pol. jest późny – zapożyczony za pośrednictwem ukr. manýty
poleca
b/d
pomachać
czasownik przedrostkowy
poleca
b/d
zamachać
czasownik przedrostkowy
poleca
b/d
machiwać
forma wielokrotna -machiwać w czasowniku przedrostkowym wymachiwać
poleca
b/d
machnąć
forma jednokrotna
poleca
b/d
rozmachnąć się
forma jednokrotna
poleca
b/d
zamachnąć się
forma jednokrotna
Materiał opracowany przez eksperta
Spis treści
- Machać