1. ‘wydać polecenie, rozkaz, zmuszać do czegoś’; 2. przestarzale ‘wygłaszać kazanie’; 3. stpol. ‘polecić, rozkazać, nakazać, zarządzić, sprawić, by coś się stało’.
Pochodzenie:
Od XIV w.; ogsłow. (por. czes. kazat, ros. kazať) < psłow. *kazati, *kažę ‘umożliwić widzenie, oglądanie, pokazać’, ‘mówić, powiadać, głosić; polecać, rozkazywać’.
Źródło
Przed papieżem mając kazać.
Piotr Skarga (1536-1612)
poleca
17%
6 głosów
kazanie
1. ‘homilia’; 2. stpol. (od XIV w.) także ‘mowa, przemówienie, zwłaszcza w sprawach religijnych i etycznych’ oraz 3. ‘rozkaz, polecenie’ i 4. ‘nauczanie religijne, działalność nauczycielska’
poleca
b/d
kaźń
1. ‘męka, cierpienie fizyczne’; 2. stpol. też ‘rozkaz, polecenie’, ‘karność, dyscyplina, surowość obyczajów’ oraz 3. ‘kara’ i 4. ‘więzienie, ciemnica’; od XIV w.; ogsłow. (por. czes. kazeň ‘dyscyplina, karność’, ros. kazn’ ‘stracenie, egzekucja; kara’) < psłow. *kaznь ‘karanie, kara; polecenie, postanowienie’ –rzeczownik odczasownikowy od *kazati
poleca
70%
10 głosów
kazywać
forma wielokrotna w czasownikach przedrostkowych: nakazywać, okazywać, pokazywać, skazywać, wskazywać, wykazywać, zakazywać.
Podobne teksty: