1. ‘narząd w jamie ustnej’; 2. ‘mowa danego narodu’; 3. stpol. też ‘naród, plemię’; 4. ‘przedmiot zbliżony kształtem do języka’, np. język w bucie.
Pochodzenie:
Od XIV w.; ogsłow. (por. np. czes. jazyk, ros. jazýk, bułg. ezik ‘język; mowa’) < psłow. *ęzykъ ‘narząd w jamie ustnej, język’ – postać wtórna od psłow. wczesnego *inzū- < pie. *dnģhū- ‘ts.’; nazwa organu mowy wtórnie przeniesiona na samą mowę, a także na nosicieli danej mowy.
Ciekawostki
W gwarze kaszubskiej oprócz typowych znaczeń słowo jązëk stosuje się na określenie Półwyspu Helskiego ze względu na jego kształt.
poleca
b/d
jęzor
1. pejoratywnie ‘o języku’; 2. ‘język zwierzęcia’; zgrubienie; od XVII w.; dialektalnie też w postaci jęzór
poleca
b/d
języczek
zdrobnienie
poleca
b/d
poleca
b/d
Podobne teksty: