‘zwierzę Erinaceus europaeus’.
Pochodzenie:
Od XV w.; ogsłow. (czes. ježek, ros. ëž) < psłow. *ežь ‘ts.’ – odpowiedniki w lit.ežy˜s i łot. ezis; podstawą pie. *eģhi- ‘związany ze żmiją, pożerający żmije’.
poleca
b/d
jeżyć
1. ‘wznosić, stroszyć, podnosić (o włosach)’; 2. dawniej też ‘dokuczać,trapić, gnębić, martwić’; ~ się: 3. ‘być nastroszonym, wznosić się, sterczeć jak kolce jeża’; 4. dawniej też ‘sierdzić się, srożyć się’; od XVI w.; ogsłow. (por. czes. ježit, ros. ëžiť) < psłow. * ežiti ‘stroszyć, podnosić (włosy, sierść), jak jeż kolce’, *ežiti sę ‘podnosić się, stroszyć się’
poleca
b/d
najeżyć
czasownik przedrostkowy
poleca
b/d
zjeżyć
czasownik przedrostkowy
poleca
b/d
jeżyna
1. ‘roślina Rubus fruticosus’; 2. liczba mnoga jeżyny ‘owoce tej rośliny’; od XV w.; ogsłow. (we wschsłow. z nagłosowym -o-, por. ros. ožina ‘jeżyna’, czes. ježiny ‘sterczące włosy; gęste włoski na częściach roślin’, sch. ježina ‘jeżyna’) < psłow. *ežina / *ožina ‘roślina pokryta kolcami’.