1. ‘chwytać’; 2. ‘porywać’.
Pochodzenie:
Od XIV w.; ogsłow. (por. czes. lapat, ros. lápať, słoweń. lápati) < psłow. *lapati ‘chwytać, porywać, łowić’ – czasownik wielokrotny od psłow. *lapiti ‘schwytać, złapać, złowić’ (por. np. pol. gwarowe łapić ‘chwytać, porywać, ujmować’; w stpol. od XIV w. występowały formy przedrostkowe: połapić ‘pochwycić, pojmać’, ułapić ‘ująć, pojmać’, złapić ‘ująć, chwycić’), który został utworzony od dźwiękonaśladowczego wykrzyknienia imitującego odgłos nagłego chwycenia, złapania *lapъ! (por. też pol. łap!).
Obecna postać
Dziś potocznie stosowana jest forma przedrostkowa obłapić.
poleca
b/d
Łapczywy
1. ‘chciwy, pożądliwy, łakomy’; 2. rzadko ‘chwytający się, czepiający się czegoś’; 3. dawniej ‘skory, pochopny do czegoś’; od XVII w.; przymiotnik utworzony od dialektalnego czasownika łapczyć się ‘łakomić się na coś’, który powstał z wykrzyknienia łap!
poleca
b/d
łapka
1. ‘przyrząd do łapania zwierząt, pułapka’; 2. stpol. też łapa ‘potrzask, pułapka’
poleca
b/d
poleca
b/d
nałapać
czasownik przedrostkowy
poleca
b/d
połapać
czasownik przedrostkowy
poleca
b/d
wyłapać
czasownik przedrostkowy
poleca
b/d
złapać
czasownik przedrostkowy
poleca
b/d
łapywać
forma wielokrotna -łapywać w czasowniku przedrostkowym wyłapywać.
Materiał opracowany przez eksperta