‘połączone ze sobą ogniwa (zwłaszcza metalowe)’.
‘połączone ze sobą ogniwa (zwłaszcza metalowe)’.
Od XIV w.; pochodzi ze śrniem. *lannzug ‘łańcuch’ powstałego ze złożenia lanne ‘łańcuch’ + zuc, zuges ‘ciąg, ciągnięcie’.
W stpol. wyraz występował również w postaciach lańcuch, leńcuch, lejcuchi lęcuch, a w XVI w. zwykle jako łancuch czy łańcuch, wyjątkowo też lencuch, łącuch oraz ancuch.
Źródło
Jezus staroście wydan, lencuchem swiązany.
Żółtarz Jezusów, 1488 r.
zdrobnienie
Materiał opracowany przez eksperta