1. ‘nastawiony życzliwie, przyjaźnie, dobrotliwy’; 2. ‘wyrażający dobroć,życzliwość’; 3. ‘niesurowy, delikatny’; 4. ‘mało intensywny’; 4. stpol. też ‘miły, przyjemny’.
Pochodzenie:
Od XV w.; ogsłow. (czes. lahodny ‘przyjemny, miły, delikatny’, ros. dawne lagodnyj ‘pożądany, dogodny, przyjemny’, sch. lâgodan ‘przyjemny, miły; wygodny’) < psłow. *lagodьnъ ‘dogodny, odpowiedni, umiarkowany, przyjemny, miły, dobrotliwy’ – przymiotnik od psłow. rzeczownika *lagoda ‘porządek, harmonia; dogodność, zgodność, łagodność’ (por. dawny pol. wyraz łagoda ‘ujmujący sposób bycia’ w pol. w XVI w.) utworzonego z kolei od słabo poświadczonego psłow. rzeczownika *laga ‘to, co ułożone, położone’ < psłow. *lagati ‘składać, układać, podkładać’ – czasownik wielokrotny od psłow. *ložiti (patrz łożyć przy LEC).
Źródło
Tak swą łagodą ludzi sobie zwiódł.
Fortuny i cnoty różność, 1524 r.
poleca
b/d
poleca
b/d
poleca
b/d
łagodzić
1. ‘powodować, że coś staje się łagodniejsze, mniej intensywne’; 2. ‘zażegnywać, powściągać coś’; od XV w.; ogsłow. < psłow. *lagoditi ‘porządkować,układać; dostosowywać; dogadzać, powściągać, uspokajać’ –czasownik odrzeczownikowy od psłow. *lagoda