1. ‘żołnierz wzięty do niewoli’; 2. ‘więzień’; od XVI w.; w stpol. wcześniejsza postać (od XIV w.) jęciec, w dopełniaczu jętca / jęćca, a w XV w. dopełniacz jeńca, od którego wtórnie mianownik jeniec; pochodzi od psłow. *ętьcь ‘ten, kto został pojmany, schwytany’ oraz ‘ten, który chwyta kogoś’ utworzonego od imiesłowu biernego czasu przeszłego psłow. czasownika *ęti
Podobne teksty:
Materiał opracowany przez eksperta