‘pieczara, grota’.
‘pieczara, grota’.
Od XIV w.; płnsłow. (ukr. jaskýnja, czes. jeskyně ‘ts.’) < psłow. dialektalne*ěskyńi ‘naturalne wydrążenie w skale, jaskinia, pieczara’ – prawdopodobnie podstawą był niezachowany psłow. przymiotnik [*ěskъ] ‘wydrążony’ (wskazuje na to szereg derywatów w językach słow., również np. dawne pol. jaszcz ‘naczynie drewniane (głównie na masło)’ czy pol. dialektalne jaźwa ‘jama;nora borsuka’); psłow. wyrazy pokrewne z lit. áiža ‘szczelina, szpara’ i łot. aīza‘ts.’; podstawą pie. *aiģ- ‘pękać’.
W stpol. w XV-XVI w. używano starszej formy jaskini.
Materiał opracowany przez eksperta