1. ‘targ odbywający się regularnie’; 2. stpol. też ‘podarunek przywieziony z jarmarku’.
1. ‘targ odbywający się regularnie’; 2. stpol. też ‘podarunek przywieziony z jarmarku’.
Od XV w.; zapożyczenie ze śrniem. jārmarket (dziś niem. Jahrmarkt ‘doroczny targ’); podobnie czes. jarmark.
W gwarach często występowały również postaci jarmak i jarmarek.
Źródło
Jarmarki (z niem. Jahrmarkt, roczny targ) stanowione były po różnych miastach przez sejmy krajowe. W r. 1507 zabroniono jarmarków i targów po wsiach pod karą utracenia rzeczy przywiezionych na sprzedaż. (...) Dla Gdańska pamiętny był długo jarmark doroczny w dniu św. Dominika, podczas którego w r. 1310 Krzyżacy, korzystając z oddalenia Łokietka, zajętego sprawami Małopolski, po raz pierwszy opanowali to bogate miasto polskie, złupili je i wymordowali część ludu i kupców licznie na ten jarmark zgromadzonych. O zgiełkliwych przekupkach mamy stare przysłowie: „Cztery gęsi, dwie niewieście, uczyniły jarmark w mieście”.
Zygmunt Gloger, Encyklopedia staropolska, 1900-1903
Materiał opracowany przez eksperta