profil

Lękać się

poleca b/d

1. ‘bać się, odczuwać strach, obawę’; 2. ‘niepokoić się o coś’; 3. stpol. lękać ‘straszyć, wywoływać czyjś lęk’.

Pochodzenie:

Od XV w.; ogsłow. (por. czes. lekat ‘straszyć, przerażać’, ukr. ljakaty ‘przerażać, straszyć’, ljakatysja ‘bać się, przerażać się’) < psłow. *lękati (> *lęcati) ‘wyginać się, zginać się’ > ‘wyginać się ze strachu’ – czasownik wielokrotny od psłow. *lękti ‘giąć, krzywić, wyginać, naciągać, napinać’ (jego śladyw stpol. formach czasu przeszłego: lękł się, lękła się; dziś w formach przedrostkowych zlękł się, przelękł się); dokładne odpowiedniki w językach bałt. –por. lit. lenkti ‘giąć, zginać, chylić’; źródłem pie. *lenk- ‘zginać, krzywić’.

Źródło Nietrudno mu będzie na wojnie lękliwe rzecz znosić.
Sebastian Petrycy (ok. 1554-1626)

Ruś lękła z bojaźni zamek poddała.
Marcin Bielski (1495-1575)

Gdy do grobu weszły, anioła się lękły.
Baltazar Opeć, Żywot Pana Jezu Krysta, 1522 r.

poleca b/d

Lęk

‘uczucie strachu, trwogi, obawa’; od XVI w.; jest to rzeczownik odczasownikowy od *lękati

poleca b/d

lęknąć

‘przestraszyć się, przerazić się’; forma wielokrotna stpol. czasownika występująca od XV w.; obecnie stosowana tylko w czasownikach przedrostkowych: przelęknąć się, ulęknąć się, zlęknąć się

poleca b/d

nieulękły

przymiotnik utworzony od czasownika przedrostkowego.

poleca b/d

wylękły

przymiotnik utworzony od czasownika przedrostkowego.

Podoba się? Tak Nie
Więcej informacji:

Materiał opracowany przez eksperta

Spis treści