1. ‘sprzedaż i kupno towarów’; 2. ‘plac targowy; skupisko sprzedających i kupujących’; 3. ‘spór o cenę’; 4. ‘handel, utarg, obrót’; 5. w liczbie mnogiej targi‘ wystawa o charakterze handlowym’.
Pochodzenie:
Od XIV w.; ogsłow. (por. czes. trh ‘targ, rynek, targowisko; handel’, ros. torg ‘handel’, torgi ‘licytacja, przetarg’) < psłow. *trgъ ‘plac targowy, rynek, targowisko, sprzedaż i kupno towarów na tym placu, jarmark’; etymologia tego wyrazu jest niejasna, podobne formy występują w lit. tur~gus ‘targ, plac targowy, rynek’ oraz łot. tirgus ‘targ’ (nie wiadomo jednak, czy nie są to zapożyczenia ze strus. tъrgъ ‘targ’).
Źródło
Już w dokumencie z r. 1065 znajdujemy wyraz „targowe” tak samo pisany jak dzisiaj, a w późniejszym z r. 1278 czytamy: „forense, quod targove dicitur”. Prawem z r. 1496 postanowiono, żeby targi w miastach były każdemu wolne. Również, aby targowego od duchownych i od szlachty oraz od ich poddanych nikt nie wyciągał, gdy zboża i rzeczy swe domowe, do żywności należące, przedawać będą albo ku swej potrzebie kupować.
Zygmunt Gloger, Encyklopedia staropolska, 1900-1903
poleca
b/d
targować
1. ‘zawierać transakcje handlowe, handlować’; 2. ‘umawiać się w sprawie kupna czegoś na korzystniejszych warunkach, negocjować cenę’; 3. przestarzale ‘mieć utarg, osiągać zysk’; 4. ~ się ‘spierać się o cenę’; od XIV w.; ogsłow. (por. czes. trhovat, ros. torgováť, sch. trgóvati) < psłow. *trgovati‘ handlować’ – jest to czasownik odrzeczownikowy od psłow. *trgъ
Podobne teksty:
Materiał opracowany przez eksperta
Spis treści
- Targ