1. Spójnik łączący dwa wyrazy lub zdania ‘przeto, więc’; 2. partykuła wzmacniająca ‘także, nawet’; 3. wykrzyknienie wyrażające zniechęcenie, powątpiewanie, dialektalnie też zdziwienie.
Pochodzenie:
Od XIV w.; w funkcji wykrzyknienia od XVII w.; ogsłow. < psłow. *i – spójnik łączny; etymologia niepewna – być może z ie. *ei pochodzącego od rdzenia zaimkowego *e- (por. TEN); por. też goc. ei spójnik ‘żeby, oby’.
Podobne teksty:
Materiał opracowany przez eksperta
Spis treści
- I