1. ‘zmniejszać, skracać przez ściąganie, podkulanie’; 2. stpol. też ‘uciskać, krępować’; ~ się: 3. ‘zmniejszać swoją objętość, swoje rozmiary’; 4. ‘zmniejszać się pod względem liczebności, znaczenia itp.’; 5. stpol. również ‘ograniczać się, oszczędzać, skąpić’ oraz 6. ‘płaszczyć się, upokarzać’.
Pochodzenie:
Od XV w.; ogsłow. (czes. krčit ‘marszczyć, krzywić’, ros. kórčiť ‘kurczyć, skręcać z bólu’, słoweń. kŕčiti ‘skręcać, zginać, kurczyć’) < psłow. *krčiti ‘skręcać, zginać, ściągać, ściskać, marszczyć’ < pie. *(s)ker-k- ‘zginać, skręcać, wykrzywiać’ – jest to rozszerzenie postaci pie. pierwiastka *(s)ker- ‘kręcić, obracać, zginać, ściskać, marszczyć’.
poleca
b/d
kurcz
‘skurcz; nagłe, mimowolne naprężenie mięśnia lub grupy mięśni z towarzyszącym mu bólem’; od XV w.; ogsłow. < psłow. *krčь ‘kurcz’ – rzeczownik odczasownikowy od psłow. *krčiti
poleca
b/d
pokurcz
1. ‘o niepozornym, brzydkim psie mieszańcu’; 2. ‘o niepozornym, brzydkim człowieku’; por. dawne XVI-wieczne pokurczyć się ‘zmniejszyć swoją wielkość przez ściągnięcie, skurczenie się’
poleca
b/d
podkurczyć
czasownik przedrostkowy
poleca
b/d
rozkurczyć
czasownik przedrostkowy
poleca
b/d
skurczyć
czasownik przedrostkowy
poleca
b/d
kurczać
forma wielokrotna -kurczać w czasownikach przedrostkowych: podkurczać, rozkurczać, skurczać.
Materiał opracowany przez eksperta
Spis treści
- Kurczyć